Witamy na stronie internetowej Rzymskokatolickiej parafii
Matki Boskiej Częstochowskiej
w Katowicach - Podlesiu

STANOWISKO RADY STAŁEJ KONFERENCJI EPISKOPATU POLSKI

WOBEC DZIAŁAŃ JANA PAWŁA II

ODNOSZĄCYCH SIĘ DO PRZESTĘPSTW SEKSUALNYCH

WOBEC MAŁOLETNICH

W przestrzeni publicznej coraz częściej słyszymy pytania o postawę Jana Pawła II wobec dramatu wykorzystywania seksualnego osób małoletnich i bezbronnych przez duchownych, a także o sposób reagowania na tego rodzaju przestępstwa podczas jego pontyfikatu. Coraz głośniej stawiana jest teza, że Papież nie podchodził właściwie do tego rodzaju czynów i niewiele robił, aby ten problem rozwiązać, a nawet go ukrywał. Wydaje się, że panuje swego rodzaju moda na formułowanie tego typu opinii. Wpisuje się to w próby podważenia autorytetu Jana Pawła II, a nawet zakwestionowania jego świętości, potwierdzonej w procesie beatyfikacyjnym i kanonizacyjnym. W konsekwencji stanowi to usiłowanie pomniejszenia znaczenia tego wyjątkowego pontyfikatu dla Kościoła, świata, kultury i człowieka.

Medialny atak na św. Jana Pawła II i jego pontyfikat znajduje także swoją przyczynę w nastawieniu do jego nauczania, wyrażonego chociażby w takich encyklikach, jak Redemptor hominis czy Veritatis splendor, a także w głoszonej przez niego teologii ciała, co nie odpowiada współczesnym ideologiom propagującym hedonizm, relatywizm i nihilizm moralny.

W tej sytuacji uczciwe szukanie prawdy i dawanie jej świadectwa jest obowiązkiem każdego prawego sumienia. Spojrzenie na działania Jana Pawła II powinno uwzględniać kontekst historyczny i ówczesny stan wiedzy, a także uwarunkowania, w jakich on żył. Były one naznaczone przede wszystkim następstwami rewolucji kulturowej 1968 roku, odrzucającej obiektywne kryteria moralności i osobowej odpowiedzialności. Powszechnie głoszono, zwłaszcza w środowiskach uniwersyteckich Zachodu, że wszystko ma tę samą wartość i że, w konsekwencji, nie istnieje odtąd żadna różnica między dobrem i złem, prawdą i fałszem, pięknem i brzydotą. Obecnie pojawiają się nowe ideologie, które są spuścizną rewolucji 1968 roku. Podważają one chrześcijańską antropologię, której podstawową prawdą jest stworzenie człowieka przez Boga, jako kobietę i mężczyznę, na Jego obraz i podobieństwo. W sposób oczywisty walka z chrześcijańską wizją człowieka łączy się z próbami podważania wielkiego autorytetu, jakim na całym świecie cieszy się św. Jan Paweł II, który z ogromną mocą głosił tę wizję na wszystkich współczesnych mu areopagach.

Starając się zrozumieć podejście Jana Pawła II do problemu wykorzystywania seksualnego małoletnich, pragniemy pokazać konsekwentnie podejmowane przez niego działania.

1. Już w początkach pontyfikatu w wprowadzonym przez Jana Pawła II w 1983 roku nowym „Kodeksie Prawa Kanonicznego” jednoznacznie zobligowano przełożonych kościelnych do karania sprawiedliwą karą członków kleru, będących sprawcami 2 wykorzystania seksualnego małoletnich, nie wyłączając wydalenia ich ze stanu duchownego.

W 1992 roku Jan Paweł II ogłosił „Katechizm Kościoła Katolickiego”, który w artykule 2389 stwierdza, że „nadużycia seksualne popełniane przez dorosłych na dzieciach lub młodzieży powierzonych ich opiece” są grzechem, będącym „jednocześnie gorszącym zamachem na integralność fizyczną i moralną młodych, którzy będą nosić jego piętno przez całe życie, oraz pogwałceniem odpowiedzialności wychowawczej”.

2. Prawdopodobnie pierwszy poważny sygnał o przestępstwach seksualnych popełnianych przez duchownych na szkodę osób małoletnich dotarł do Jana Pawła II z Kościoła w Stanach Zjednoczonych w 1985 roku za pośrednictwem nuncjusza apostolskiego w Waszyngtonie. Była to analiza dotycząca nieskuteczności dotychczasowych działań Kościoła w USA wobec sprawców wspomnianych przestępstw. O rzeczywistej skali tego zjawiska nie miano jednak wtedy pełnego wyobrażenia.

3. Podczas wizyty ad limina episkopatu USA w 1993 roku Jan Paweł II zauważył, że biskupi nie byli jednomyślni w stosowaniu prawa karnego w odniesieniu do przestępstw seksualnych popełnianych przez duchownych. Dominowała tendencja do minimalizowania znaczenia prawa karnego w życiu wspólnoty kościelnej, a istniejące narzędzia prawne często nie były stosowane. Nie uświadamiano sobie również tego, jak głębokie i szkodliwe dla psychiki ofiar mogą być skutki tych przestępstw. W tym samym bowiem czasie w skali światowej rosły w siłę ruchy domagające się legalizacji pedofilii.

Po tej wizycie w liście do biskupów amerykańskich Jan Paweł II napisał: „kanoniczne kary, które są przewidziane za niektóre przestępstwa i wyrażają społeczną dezaprobatę wobec zła, są w pełni uzasadnione. Pomagają one zachować wyraźne rozróżnienie między dobrem a złem, przyczyniają się do moralnego zachowania, a także tworzą właściwą świadomość wagi popełnionego zła”.

W drugiej części tego listu Jan Paweł II przestrzegał przed traktowaniem zła moralnego jako okazji do sensacji. „Zło rzeczywiście może być sensacyjne, ale sensacyjność wokół niego jest zawsze niebezpieczna dla moralności” – pisał. Możliwe, że ten sposób myślenia Papieża był pewną konsekwencją wynikającą z jego polskich bolesnych doświadczeń, gdy pod rządami komunistów mass media były niejako urzędowo wrogie wobec Kościoła i częstokroć pojawiające się w niej informacje były po prostu kłamstwami i oszczerstwami. Postawa nieufności i niedowierzania wobec pojawiających się zarzutów dotyczących duchownych była zatem w dużej mierze uzasadniona, tym bardziej że w systemie komunistycznym były one często sposobem dyskredytowania pozycji i działania Kościoła oraz okazją do werbowania współpracowników spośród duchowieństwa.

4. Wydaje się, że w okresie od połowy lat osiemdziesiątych do połowy lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku skandal wykorzystania seksualnego rysował się dla Jana Pawła II głównie jako problem Kościoła w Stanach Zjednoczonych i w krajach anglosaskich. Dlatego w 1994 roku wydał on indult dla Kościoła w USA, którego celem było zapewnienie większej ochrony dzieci i młodzieży poprzez uzgodnienie przepisów 3 kościelnych z prawem amerykańskim. Dokument ten podniósł wiek ochrony osób małoletnich z 16 do 18 lat i wydłużył okres przedawnienia przestępstw wykorzystania seksualnego małoletnich do 10 lat od ukończenia 18. roku życia przez osobę skrzywdzoną. Dwa lata później, w 1996 roku, Papież wydał podobny indult dla Kościoła w Irlandii, skąd również zaczęły napływać informacje o przestępstwach seksualnych popełnionych przez duchownych.

Świadomość Papieża dotycząca skali i skutków tych przestępstw wzrastała zatem wraz z upływem lat. Stawało się dla niego coraz bardziej jasne, że biskupi i wyżsi przełożeni zakonni nie podejmowali adekwatnych i przewidzianych prawem działań oraz że nie radzili sobie z ich stosowaniem.

5. Dlatego, pomimo posoborowych tendencji decentralizacyjnych, w 2001 roku Jan Paweł II wydał dokument Sacramentorum sanctitatis tutela dla całego Kościoła. Dziecko zostało w nim ukazane jako jeden z największych skarbów, który za wszelką cenę należy chronić. Krzywda wyrządzona dziecku w sferze seksualnej została uznana za jedno z najcięższych przestępstw kościelnych i zrównana z profanacją Najświętszego Sakramentu czy złamaniem tajemnicy spowiedzi. Aby uniknąć bagatelizowania tych przestępstw w ramach Kościołów lokalnych, Papież na mocy tego dokumentu ustanowił jurysdykcję Stolicy Apostolskiej nad wszystkimi przypadkami wykorzystania seksualnego małoletnich od momentu uprawdopodobnienia się przestępstwa i nakazał jego zgłoszenie do Kongregacji Nauki Wiary. Odtąd postępowania karne prowadzone w tych sprawach zostały zarezerwowane Stolicy Apostolskiej i po dzień dzisiejszy pozostają pod jej ścisłą kontrolą. Decyzja ta pokazała, że Jan Paweł II zdał sobie sprawę ze skali i globalnego charakteru kryzysu spowodowanego wykorzystaniem seksualnym dzieci i młodzieży. Ta zmiana w stosowaniu i egzekwowaniu prawa była prawdziwie bezprecedensowa. Z perspektywy czasu widać, że okazała się ona punktem przełomowym w walce Kościoła z przestępstwami seksualnymi we własnych szeregach. W ślad za tymi decyzjami Jana Pawła II Stolica Apostolska zobowiązała wszystkie Episkopaty do wprowadzenia szczegółowych norm postępowania w takich przypadkach, przy równoczesnym respektowaniu prawa świeckiego.

6. Przejawem wzrastającej świadomości Papieża było jego przemówienie do kardynałów amerykańskich w kwietniu 2002 roku podczas spotkania, które było bezpośrednim następstwem fali ujawnień przestępstw wobec dzieci i małoletnich dokonanych przez osoby duchowne, sprowokowanej przez serię artykułów zamieszczonych w dzienniku „Boston Globe”. Dokonując diagnozy kryzysu, Jan Paweł II wskazał na ból osób zranionych przestępstwem. Ofiary nadużyć oraz ich rodziny zapewnił o „swojej głębokiej solidarności i trosce”. Zaznaczył przy tym, że zmierzenie się z tymi bolesnymi skutkami musi odmienić Kościół i uczynić go bardziej świętym. Podkreślił też, że kto krzywdzi młodych, jest tej świętości zaprzeczeniem i że „w kapłaństwie i życiu zakonnym nie ma miejsca dla tych, którzy krzywdziliby małoletnich”. Za istotną część problemu uznał też fakt, że „wielu czuje się zranionych sposobem podejścia hierarchów do tych przestępstw” oraz ich „decyzjami, które w skutkach okazały się błędne”. Podana przez Papieża 4 diagnoza kryzysu jest zatem jasna, a kierunek działań, które mają uzdrowić sytuację – jednoznaczny.

7. Z przedstawionych działań Jana Pawła II wobec ujawniającego się coraz wyraźniej kryzysu wyłania się obraz Pasterza, który odważnie i zdecydowanie pragnął się z nim zmierzyć, będąc równocześnie świadomy, że kryzys ten może zagrozić zdolności Kościoła do właściwego pełnienia jego misji w świecie. Papież doszedł do wniosku, że tylko „Kościół, stawiający czoła problemowi wykorzystywania z jasnością i determinacją” może również pomóc społeczeństwu przeciwstawić się pladze przestępstw seksualnych wobec małoletnich i bezbronnych. Widząc, że wobec tego problemu punktowe odpowiedzi nie są wystarczającym rozwiązaniem, w 2001 roku Papież podjął decydujący krok i zmienił prawo, które stało się narzędziem dla całego Kościoła. Tą zmianą uruchomił proces oczyszczania Kościoła, kontynuowany przez jego następców: papieży Benedykta XVI i Franciszka.

Usiłując dzisiaj zrozumieć ówczesną sytuację, trzeba też uwzględnić dominującą wtedy także w Kościele mentalność dyskrecji. Jeśli więc nawet podejmowano jakieś działania, to jednocześnie panował lęk i opór przed ich transparentnym komunikowaniem.

Ponadto lektura raportu Stolicy Apostolskiej dotyczącego byłego kard. Theodora McCarricka każe stawiać pytania o to, w jakim stopniu Jan Paweł II był rzetelnie informowany przez powołane do tego organy, a w jakim stopniu pewne decyzje były podejmowane bez jego wiedzy na innych szczeblach władzy, zgodnie z kompetencjami. W każdym razie raport nt. McCarrica nie pokazuje jakiegokolwiek „tuszowania” czy „zamiatania pod dywan” przez Jana Pawła II przestępstw seksualnych, których dopuścili się duchowni.

Próba zrozumienia postawy i działań świętego Jana Pawła II może być dla nas szansą na uświadomienie sobie, że działanie Boże przechodzi przez zwykłe – uwarunkowane kontekstem dziejowym i osobistą historią – człowieczeństwo. Jest także dla nas drogą do głębszego zrozumienia świętości, która polega na heroicznym przeżywaniu wiary, nadziei i miłości. Papież wielką wrażliwością otaczał każdego człowieka, o czym świadczy jego życie i nauczanie. Ogłoszenie przez Kościół świętości człowieka nie jest stwierdzeniem jego bezgrzeszności, a tym bardziej bezbłędności, lecz uznaniem świadectwa jego więzi z Chrystusem, mimo i na przekór ludzkim ograniczeniom i uwarunkowaniom.

Bezspornym faktem jest, że Jan Paweł II był papieżem, który zgodnie z nabywaną wiedzą podjął zdecydowaną walkę z przypadkami wykorzystywania seksualnego dzieci i małoletnich przez niektórych duchownych oraz wprowadził obowiązujące w całym Kościele normy rozliczania tego typu przestępstw, podkreślając, że w „stanie kapłańskim i życiu zakonnym nie ma miejsca dla tych, którzy krzywdziliby młodych”. Rozpoczął jakże ważny i kontynuowany do dziś proces oczyszczenia Kościoła w tej sferze.

Jasna Góra, 14 listopada 2022 roku.

FORMUŁA PRZYRZECZENIA DUCHOWEJ ADOPCJI

Najświętsza Panno, Bogarodzico Maryjo, wszyscy Aniołowie
i Święci, wiedziony pragnieniem niesienia pomocy w obronie nienarodzonych, Ja (...) postanawiam mocno i przyrzekam,
że od dnia dzisiejszego biorę w duchową adopcję jedno dziecko, którego imię jedynie Bogu jest wiadome, aby przez 9 miesięcy każdego dnia modlić się o uratowanie jego życia oraz
o sprawiedliwe i prawe życie po urodzeniu. Postanawiam:

– odmówić codzienną modlitwę w intencji nienarodzonego
– codziennie odmówić jedną tajemnicę różańca
– wypełnić moje dobrowolne postanowienia:

.....................................
podpis

MODLITWA CODZIENNA

Panie Jezu – za wstawiennictwem Twojej Matki Maryi,
która urodziła Cię z miłością,

oraz za wstawiennictwem św. Józefa, człowieka zawierzenia,

który opiekował się Tobą po urodzeniu

– proszę Cię w intencji tego nienarodzonego dziecka,

które duchowo adoptowałem, a które znajduje się w niebezpieczeństwie zagłady.

Proszę, daj rodzicom miłość i odwagę,

aby swoje dziecko pozostawili przy życiu,

które Ty sam mu przeznaczyłeś. Amen. 

W NOWYM ROKU 2023 – PRZED FERIAMI ZIMOWYMI

02.01.23 (poniedziałek) – od godz. 16.00

2. ROLNICZA  17 A – 17 D & 1 – 9 & 10 – 24E

1. IMBIROWA  2 – 8  &  SARNIA  3 – 16

1. KASKADY  8 – 22  &  LAZARA  4 – 12

03.01.23 (wtorek) – od godz. 16.00

1. KASKADY  23 – 49 (nieparzyste)

2. KASKADY  24 – 60 (parzyste)

3. KASKADY  53 – 75 (nieparzyste)

04.01.23 (środa) – od godz. 16.00

1. KASKADY  64 – 98 (parzyste)

1. KASKADY  160 – 144 (parzyste)  &  KRYSZTAŁOWA 1 – 62

3. SUMÓW  2 – 27

05.01.23 (czwartek) – od godz. 16.00

1. RAKA  1 – 3  &  POMORSKIEGO  2 – 26  &  3 – 21

2. POMORSKIEGO  35 – 63  &  38 – 60  &  FORSYCJI

3. POMORSKIEGO  23 – 33  &  30 – 32

07.01.23 (sobota) – od godz. 15.00

1. HORTENSJI  3 – 26  &  STORCZYKÓW  3 – 73

2. PIWONII  3 – 32

3. PIWONII  36 A – 40 & 35 – 63

08. 01.23 (Niedziela) – od godz. 15.00

1. NAGIETEK  2 – 46 (parzyste) & 5 – 13 (nieparzyste)

2. NAGIETEK  23 – 41 (nieparzyste) & 42

3. UNICZOWSKA  1 – 49 (nieparzyste)

09.01.23 (poniedziałek) – od godz. 16.00

1. UNICZOWSKA  4 – 58 (parzyste)

2. UNICZOWSKA  51 – 83 A (nieparzyste)

3. UNICZOWSKA  58 – 84 (parzyste)

10.01.23 (wtorek) – od godz. 16.00

1. TROJOKA  4 – 30

2. BARWINKÓW  1–8  &  CYKLAMENÓW  2–4

3. TULIPANÓW  2 – 25  &  GERBERÓW  3 – 13

11.01.23 (środa) – od godz. 16.00

1. GOŹDZIKÓW  1 – 9 A  &  KOKOTA 2 – 20

2. GOŹDZIKÓW  10 – 20

3. NORBLINA  1 – 31 (nieparzyste)

12.01.23 (czwartek) – od godz. 16.00

3. NORBLINA  6 – 60 C (parzyste)

1. NORBLINA  33 – 89 (nieparzyste)

2. NORBLINA  62 – 86 (parzyste)

13.01.23 (piątek) – od godz. 16.00

1. MALWY  1 – 25

2. MALWY  26 – 40

3. MALWY  44 – 71

W NOWYM ROKU 2022 – PO FERIACH ZIMOWYCH

30.01.23 (poniedziałek) – od godz. 16.00

1. MICHAŁOWSKIEGO  2 – 18 (parzyste)

2. MICHAŁOWSKIEGO  13 – 47 (nieparzyste)

31.01.23 (wtorek) – od godz. 15.00

1. MICHAŁOWSKIEGO  22 – 58 (parzyste)

2. MICHAŁOWSKIEGO  53 – 75 & 64 – 80

01.02.23 (środa) – od godz. 16.00

1. MIECZYKÓW  1 – 106

2. ZACHODNIA  22 – 24  &  SASANEK  36  &  ŻURAWINOWA  1 – 14

02.02.23 (czwartek) – od godz. 16.00

1. MALCZEWSKIEGO  1 – 19

03.02.23 (piątek) – od godz. 16.00

1. MALCZEWSKIEGO  20 – 77

04.02.23 (sobota) – od godz. 15.00

1. STRZELNICA  24 – 73

2. STRZELNICA  1 – 23

05.02.23 (Niedziela) – od godz. 15.00

1. MARZANNY  1 – 36

2. MARZANNY  37 – 89  &  KWIATÓW POLSKICH

06.12.23 (poniedziałek) – od godz. 16.00

1. ARMII KRAJOWEJ  372 – 398 (parz.)

2. ARMII KRAJOWEJ  373 – 409 I (nieparzyste)

07.02.23 (wtorek) – od godz. 16.00

1. ARMII KRAJOWEJ  411 – 433

2. ARMII KRAJOWEJ  400 – 432 (parzyste)

08.02.23 (środa) – od godz. 15.00

1. ARMII KRAJOWEJ  434 – 500 (parzyste)

2. ARMII KRAJOWEJ  437 – 485 (nieparzyste)

09.02.23 (czwartek) – od godz. 15.00

1. KONWALII  1 – 33

1. KROKUSÓW  4 – 27

10.02.23 (piątek) – od godz. 16.00

1. KAMELII  2 – 18  &  BORA-KOMOROWSKIEGO  11 – 28

2. STOKROTEK  1 A – 23

11.02.23 (sobota) – od godz. 15.00

1. BEGONII  1 – 30

3. ZŁOCIENI  3 – 26  &  ŚNIEŻYCZEK  7 – 19

12.02.23 (Niedziela) – od godz. 15.00

1. KOLĘDA DODATKOWA

2. KOLĘDA DODATKOWA

ADWENT

27.11.22 (Niedziela) – od godz. 15.00

1. REZEDOWA  2 – 29 & 15

2. REZEDOWA  31 – 53 + Nowe domy

02.12.22 (piątek) – od godz. 16.00

1. OKRĄGLICA  1 – 19

2. OKRĄGLICA  20 – 42

03.12.22 (sobota) – od godz. 15.00

1. SOŁTYSIA 1 – 31A (nieparzyste)

2. SOŁTYSIA 2 – 34 (parzyste)

04.12.22 (Niedziela) – od godz. 15.00

1. SOŁTYSIA 33 – 57 (nieparzyste)

2. SOŁTYSIA 36 – 74 (parzyste)

09.12.22 (piątek) – od godz. 16.00

1. SOŁTYSIA 59 – 93 (nieparzyste)

10.12.22 (sobota) – od godz. 15.00

1. SOŁTYSIA 76 – 96 (parzyste)

11.12.22 (Niedziela) – od godz. 15.00

1. SOŁTYSIA 58 A – 58 O & 60 A – 60 Z

2. DĄBROWA 1 – 19 

16.12.22 (piątek) – od godz. 16.00

1. SASKA 1 – 22

2. SASKA 23 – 62

17.12.22 (sobota) – od godz. 15.00

1. PODLEŚNA 16 – 1

2. PODLEŚNA 15 & 68A – 18

18.12.22 (Niedziela) – od godz. 15.00

1. CHABROWA 21 – 1

2. MLECZNA 1 – 11 & 2 – 14 & 21 – 39

23.12.22 (piątek) – od godz. 16.00

1. MLECZNA 13 – 13 M & 15 – 15 G & 17 – 17 K & 19 – 19 Z

PO BOŻYM NARODZENIU – DO KOŃCA ROKU 2022

27.12.22 (wtorek) – od godz. 16.00

1. ZAOPUSTA 1 – 28 & 32

2. ZAOPUSTA 29 – 51

28.12.22 (środa) – od godz. 16.00

1. ZAOPUSTA 44 – 46 – 48 – 50 & 60 (parzyste)

2. CYNAMONOWA 1 – 23

29.12.22 (czwartek) – od godz. 16.00

1. NIEZAPOMINAJEK 23 – 41

2. NIEZAPOMINAJEK 2 – 20

30.12.22 (piątek) – od godz. 16.00

1. ŚWIDRA 2 – 16

2. ŚWIDRA 17 – 39

ODNOWIENIE MISJI ŚWIĘTEJ

w parafii Matki Bożej Częstochowskiej w Katowicach-Podlesiu

Środa 19.10.2022

ODRODZENI W CHRZCIE ŚW.

07⁴⁰ Wystawienie Najświętszego Sakramentu – adoracja w ciszy.

09⁰⁰ Msza święta z nauką misyjną.

16¹⁵ Spotkanie dla dzieci.

17¹⁵ Modlitwa różańcowa.

18⁰⁰ Msza święta z nauką misyjną.

21⁰⁰ Apel Misyjny.

Czwartek 20.10.2022    UMOCNIENI W SAKRAMENCIE BIERZMOWANIA

07⁴⁰ Wystawienie Najświętszego Sakramentu – adoracja w ciszy.

09⁰⁰ Msza święta z nauką misyjną.

16¹⁵ Spotkanie dla dzieci.

17¹⁵ Modlitwa różańcowa.

18⁰⁰ Msza Święta z nauką misyjną.

21⁰⁰ Apel Misyjny.

Piątek 21.10.2022    UMOCNIENI W SAKRAMENCIE NAMASZCZENIA CHORYCH

I PODŹWIGNIĘCI W SAKRAMENCIE POKUTY

07⁴⁰ Wystawienie Najświętszego Sakramentu – adoracja w ciszy.

09⁰⁰ Msza święta z nauką misyjną dla starszych, samotnych i chorych. Sakrament namaszczenia chorych i błogosławieństwo lurdzkie.

11⁰⁰ Misyjne Odwiedziny Chorych.

16¹⁵ Spotkanie dla dzieci.

17¹⁵ Modlitwa różańcowa.

18⁰⁰ Msza Święta z nauką misyjną.

18⁴⁵ Spotkanie z młodzieżą

21⁰⁰ Apel Misyjny.

Sobota 22.10.2022    KONSEKROWANI DO POSŁUGI KAPŁAŃSKIEJ I OBDARZENI SAKRAMENTEM EUCHARYSTII

07⁴⁰ Wystawienie Najświętszego Sakramentu – adoracja w ciszy.

09⁰⁰ Msza Święta z nauką misyjną.

17¹⁵ Modlitwa różańcowa.

18⁰⁰ Msza Święta z nauką misyjną.

21⁰⁰ Apel Misyjny.

Niedziela 23.10.2022    JAKBY KONSEKROWANI W SAKRAMENCIE MAŁŻEŃSTWA

07⁰⁰ Msza św. z nauką misyjną – odnowienie przyrzeczeń małżeńskich.

09⁰⁰ Msza św. z nauką misyjną – odnowienie przyrzeczeń małżeńskich.

11⁰⁰ Msza św. z nauką misyjną– odnowienie przyrzeczeń małżeńskich.

16⁰⁰ Msza św. z nauką misyjną– odnowienie przyrzeczeń małżeńskich.

17⁰⁰ Nabożeństwo Różańcowe i uroczyste zakończenia Odnowienia Misji Świętych

BLASK PRAWDY

List pasterski Episkopatu Polski

zapowiadający ogólnopolskie obchody XXII Dnia Papieskiego

Umiłowani w Chrystusie Panu Siostry i Bracia!

Dziesięciu trędowatych, którzy spotkali Jezusa na pograniczu Samarii i Galilei doświadczyło cudu uzdrowienia tylko z uwagi na posłuszeństwo słowom Jezusa (por. Łk 17,14). Podobnie było w przypadku Syryjczyka Naamana, który realizując nakaz proroka Elizeusza siedmiokrotnie zanurzył się w rzece Jordan (por. 2 Krl, 5,14). W ten sposób Pan Bóg w swoim Słowie ukazuje istotę aktu wiary, która wyraża się nie tylko w intelektualnej znajomość prawdy objawionej, ale przede wszystkim w dokonywaniu w jej świetle codziennych wyborów. Wiara [bowiem] to decyzja, która prowadzi do (…) zaufania i zawierzenia Chrystusowi i pozwala nam żyć tak, jak On żył (VS, 88).

Przeżywając już za tydzień, w niedzielę 16 października, XXII Dzień Papieski, pod hasłem Blask prawdy, chcemy wrócić do orędzia, które św. Jan Paweł II zawarł w Veritatis splendor. Celem encykliki, której polskie tłumaczenie tytułu brzmi Blask prawdy, jest przypomnienie fundamentów moralności chrześcijańskiej. Pomimo prób jej zniekształcania lub podważania jest ona nadal dobrą propozycją, która może uczynić życie człowieka szczęśliwym.

I. Kryzys pojęcia prawdy

Współcześnie coraz częściej kwestionuje się istnienie prawa naturalnego, zapisanego w duszy człowieka. Podważa się również powszechność i niezmienność jego nakazów. Dramatyczność obecnej sytuacji – jak wskazywał św. Jan Paweł II – w której wydają się zanikać podstawowe wartości moralne, w znacznej mierze uzależniona jest od utraty poczucia grzechu (Katecheza. 25 sierpnia 1999 r. Rzym). Człowiek ulega bowiem pokusie, że może zająć miejsce Boga i sam określać co jest dobre, a co złe (por. Rdz 3,4). W efekcie prawdę uzależnia się od woli większości, grup interesów, okoliczności, kontekstów kultury, mody oraz indywidulanych osądów poszczególnych ludzi. Wtedy każde zachowanie jest uznawane za normę postępowania, a wszystkie poglądy są ze sobą równe.

Gdy coraz trudniej odróżnić prawdę od fałszu, zatarciu ulegają także granice między faktem a opinią, reklamą a zmyślnym kłamstwem. Podczas korzystania z Internetu nieustannie towarzyszą nam algorytmy. Dobierają one wyszukiwane i przeglądane przez nas treści tak aby były jak najbardziej dostosowane do naszych zainteresowań i oczekiwań. To jednak utrudnia konfrontację z alternatywnymi opiniami, a w efekcie dotarcie do obiektywnej prawdy. Użytkownicy mediów społecznościowych często nie kierują się już chęcią autentycznej prezentacji siebie, ale przygotowywane materiały dostosowują do oczekiwań odbiorców. W pogoni za popularnością, przekraczają granice moralności, dobrego smaku czy prywatności. W przestrzeni medialnej mamy coraz częściej do czynienia z tzw. faktami alternatywnymi (ang. fake news). Konsekwencją tego jest spadek zaufania do wszelkich publikowanych treści. W erze post prawdy nie tylko mamy prawdę i kłamstwo, lecz także pojawia się trzecia kategoria niejednoznacznych stwierdzeń tj. mijanie się z prawdą, przesada, koloryzowanie rzeczywistości.

W świecie, w którym zanika umiejętność rozróżniania prawdy od kłamstwa kultura zamyka się także na sens oraz wartość człowieczeństwa. Wypaczeniu ulegają takie pojęcia jak miłość, wolność, wspólnota a także samo określenie osoby ludzkiej i jej praw. Żyjemy w czasach w których osoby stają się przedmiotem użycia, podobnie jak używa się rzeczy (GS, 13). Tragicznym potwierdzeniem tego procesu jest aborcja, którą ukazuje się jako „prawo wyboru” małżonków, a zwłaszcza kobiety. Dzieci traktowane są jako przeszkoda w rozwoju rodziców, a rodzina staje się instytucją ograniczającą wolność swoich członków. Procesy te uderzają w filary cywilizacji i kwestionują dziedzictwo kultury chrześcijańskiej.

II. Nierozerwalny związek pomiędzy prawdą, dobrem i wolnością

Odnowa życia moralnego może dokonać się jedynie poprzez ukazanie prawdziwego oblicza wiary chrześcijańskiej, która nie jest zbiorem tez wymagających przyjęcia i zatwierdzenia przez rozum. Jest natomiast poznaniem Chrystusa (VS, 88). Dlatego tak ważna dla Kościoła i świata jest Encyklika o „blasku prawdy” (Veritas splendor). Jedynie blask Prawdy, którą jest Jezus, może oświecić umysł tak, by człowiek mógł odkryć sens swojego życia i powołania oraz odróżnić dobro od zła.

Fundamentem moralności chrześcijańskiej jest naśladowanie Chrystusa. Jego słowa, czyny i przykazania tworzą moralną regułę życia chrześcijańskiego. Człowiek jednak nie potrafi o własnych siłach iść za Chrystusa. Staje się to możliwe dzięki otwartości na dar Ducha Świętego. Owocem Jego działania jest nowe serce (por. Ez 36,26), które pozwala odkryć człowiekowi Prawo Boże już nie jako przymus, ciężar i ograniczenie wolności, ale jako dobro, które chroni go przed niewolą grzechu. Prawda, którą przynosi Chrystus staje się tym samym mocą, która wyzwala człowieka. W ten sposób odkrywa on, że wolność człowieka i Boże prawo nie są ze sobą sprzeczne, ale przeciwnie – wzajemnie się do siebie odwołują (VS, 17). Istota wolności, wyraża się bowiem w darze z siebie w służbie Bogu i ludziom. Zdając sobie sprawę z wysokich standardów tego zadania, jak i ze słabości ludzkiej kondycji, Kościół oferuje człowiekowi Boże miłosierdzie, które pozwala mu przezwyciężać jego słabości.

Harmonia między wolnością a prawdą wymaga niekiedy ofiar i trzeba za nią płacić wysoką cenę. W określonych sytuacjach przestrzeganie prawa Bożego bywa trudne, nigdy jednak nie jest niemożliwe. Potwierdza to Kościół wynosząc do chwały ołtarzy licznych świętych, którzy słowem i czynem świadczyli o prawdzie moralnej aż do męczeństwa, woleli umrzeć niż popełnić grzech. Także każdy z nas jest powołany do składania takiego świadectwa wierze, nawet za cenę cierpień i ofiar.

III. Formacja sumienia

Przestrzenią dialogu prawdy i wolności w każdym człowieku jest sumienie. To tu dokonuje się osąd praktyczny, czyli co należy czynić, a czego unikać. Sumienie nie jest jednak wolne od niebezpieczeństwa błędu. Dlatego kluczowym zadaniem duszpasterzy i wychowawców, ale także każdego wierzącego jest troska o formację sumienia. Tylko bowiem uformowane sumienie pozwala człowiekowi dostosowywać się do obiektywnych norm moralności i uniknąć ślepej samowoli w podejmowaniu decyzji (por. KDK 16). Szczególną rolę pełni tu Kościół i jego Magisterium, który jest nauczycielem prawdy i ciąży na nim obowiązek, aby głosił i autentycznie nauczał Prawdy, którą jest Chrystus, a zarazem powagą swoją wyjaśniał i potwierdzał zasady porządku moralnego, wynikające z samej natury ludzkiej (VS, 64). W tym zadaniu nieodzowną pomoc stanowi wielkie dzieło pontyfikatu św. Jana Pawła II, jakim jest Katechizm Kościoła Katolickiego. Pozostaje on bowiem punktem odniesienia w naszych codziennych wyborach i ocenach rzeczywistości.

Misję formacji sumień Kościół realizuje także poprzez regularną katechezę dzieci, młodzieży i dorosłych, formację w ruchach i stowarzyszeniach, a także coraz częściej w mediach społecznościowych, m.in. w formie odpowiedzi na stawiane pytania. Kluczowa jest praca spowiedników i kierowników duchowych, którzy poprzez rozmowy, pouczenia, a przede wszystkim poprzez sprawowanie sakramentów kształtują ludzkie sumienia. W tym miejscu zachęcamy do osobistej formacji wszystkich wierzących, która dokonuje się poprzez codzienną praktykę modlitwy rachunkiem sumienia i częstą spowiedź.

IV. „Żywy pomnik” św. Jana Pawła II

Formacją sumień młodych ludzi zajmuje się również Fundacja „Dzieło Nowego Tysiąclecia”. Wspólnota stypendystów-studentów w Toruniu – wspomina absolwentka programu stypendialnego Magdalena – była dla mnie oparciem i duchowym domem, do którego lubię wracać. Świadomość, że w tym samym mieście żyją osoby, które kierują się podobnymi wartościami i potrafią zrozumieć moje wątpliwości lub wspólnie poszukiwać odpowiedzi na nurtujące pytania, była bardzo budująca w czasie studiów. Fundacja co roku swoją opieką obejmuje blisko dwa tysiące zdolnych uczniów i studentów z niezamożnych rodzin, z wiosek i małych miejscowości całej Polski, a w ostatnim czasie także z Ukrainy.

W przyszłą niedzielę, podczas kwesty przy kościołach i w miejscach publicznych, będziemy mogli wesprzeć materialnie budowany przez nas wszystkich od 22 lat „żywy pomnik” św. Jana Pawła II. Dziś, w obliczu trudności finansowych wielu rodzin, przez składane ofiary mamy szansę podtrzymać, a niejednokrotnie przywrócić nadzieję w sercach młodych ludzi na lepszą przyszłość i realizację ich edukacyjnych aspiracji dla dobra Kościoła i Ojczyzny. Niech udzielone w ten sposób wsparcie, nawet w obliczu osobistych trudności i niedostatków, będzie wyrazem naszej solidarności i wyobraźni miłosierdzia.

Na czas owocnego przeżywania XXII Dnia Papieskiego udzielamy wszystkim pasterskiego błogosławieństwa.

Podpisali: Kardynałowie, Arcybiskupi i Biskupi

obecni na 392. Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski,

Zakopane, 6-7 czerwca 2022 r.

Za zgodność:

+ Artur G. Miziński

Sekretarz Generalny KEP

PARAFIALNE DNI SKUPIENIA I INTEGRACJI W KOKOTKU

28 – 30 października 2022

PIĄTEK – 28.10.2022

18.00 – kolacja

20.00 – EUCHARYSTIA (homilia 1)

20.45 – Adoracja Najświętszego Sakramentu

21.15 – Apel Jasnogórski

SOBOTA – 29.10.2022

8.00 – JUTRZNIA

8.30 – śniadanie

10.00 – MODLITWA W CIĄGU DNIA

10.15 – Konferencja 1

12.00 – EUCHARYSTIA (homilia 2)

12.45 – obiad

15.00 – Spotkanie z wprowadzeniem

17.00 – NIESZPORY

18.00 – Grill integracyjny

21.00 – Apel Jasnogórski w Kaplicy

NIEDZIELA – 30.10.2022

8.00 – JUTRZNIA

8.30 – śniadanie

10.00 – MODLITWA W CIĄGU DNIA

10.15 – Konferencja 2

11.15 – EUCHARYSTIA (homilia 3)

12.00 – obiad

Ilość osób: max. 30 osób po dwie w pokojach

Cena: 200 zł (100 zł za dobę)

We wtorek 30 sierpnia wyruszy na Jasną Górę autokarowa pielgrzymka dziękczynna. Wyjazd z parkingu przy kościele ok. godz. 8.30. W programie Msza św. w kaplicy Cudownego Obrazu o godz. 11.00; Różaniec na wałach ok. godz. 14.00 oraz Koronka do Miłosierdzia Bożego w Dolinie MIłosierdzia o godz. 15.00

Zapisy w zakrystii. Zaliczka 40 zł. 

Uroczystość Odpustowa w naszej parafii przypada w tym roku w Niedzielę 28 sierpnia. Sumie Odpustowej o godz. 11.00 będzie przewodniczył i homilię wygłosi ks. Artur Wyrobek, proboszcz z Zarzecza. Naszego sumistę i kaznodzieję odpustowego polecamy życzliwej modlitwie parafian z Podlesia.

W dzień Odpustu zapraszamy również na Nieszpory Odpustowe - na godz. 19.15 oraz na Apel Jasnogórski - na godz. 21.00.

Nasi Ministranci, jako mistrzowie Archidiecezji Katowickiej w piłce nożnej, wzięli udział w Mistrzostwach Polski. Zajęli piąte miejsce w mistrzostwach. Naszej drużynie, trenerowi oraz duchowemu opiekunowi i rodzinom składamy serdeczne gratulacje!